Basserman Jordan

Het wijnhuis dr. von Bassermann-Jordan is niet alleen de wijn van één persoon. De samenwerking van vele individuen en het plezier van het verder ontwikkelen van onze visie is wat succes mogelijk maakt. Wij creëren plezierige momenten en geweldige wijnen voor iedereen. Bij ons ligt de focus op de druif om uitzonderlijke wijnen van topkwaliteit te creëren. En daarvoor hebben we vooral één ding nodig: druiven uit de beste wijngaarden van de Pfalz en veel tijd. Hierdoor ontstaan uitzonderlijke wijnen die nog lang in herinnering zullen blijven.

De traditionele wijnmakerij Dr. Von Bassermann-Jordan werd in 1718 opgericht door Pierre Jordan en voortgezet en opgericht als kwaliteitswijnmakerij door Andreas Jordan. Kwaliteitswijnbouw betekent wachten op het juiste moment tijdens de oogst totdat edele rotting optreedt, de druiven in de kelder verwerken en de voorkeur geven aan edele druivensoorten. Innovatief en nieuwsgierig bouwen wij voort op deze basispijlers, proberen nieuwe dingen uit en ontwikkelen onszelf voortdurend verder. Over proberen gesproken… Met onze wijnen uit de speciaallijn slaat ons dynamische team een brug tussen klassiek en modern. Of traditie en innovatie

DE GESCHIEDENIS VAN DE WIJNMAKERIJ STAATSRAADSLID DR. VON BASSERMANN-JORDAN IS HET VERHAAL VAN EEN FAMILIEDYNASTIE DIE HEEFT BIJGEDRAGEN AAN DE OPRICHTING VAN KWALITEITSWIJNBEREIDING EN DAAR AL MEER DAN 300 JAAR EEN AANZIENLIJKE INVLOED OP HEEFT GEHAD

Pierre Jordan (1693-1781), afkomstig uit een familie van wijnmakers in de regio Savoie in Frankrijk, legde de basis voor de huidige wijnmakerij door de eerste wijnstokken te kopen. De vindingrijke zakenman wist op slimme wijze zijn bezit te vergroten door te trouwen met twee rijke weduwen met aanzienlijke wijngaarden in wat nu de Palts is. Hij trouwde zijn zonen ook met dochters uit rijke families die enkele van de meest uitstekende wijngaarden in Forst, Deidesheim en Ruppertsberg in de familie brachten.

De eerstgeboren zoon Johann Peter Jordan (1753-1795) vestigde zich in Deidesheim met Apollonia Reichhardt, die uit Forst kwam. In 1783 bouwden ze de Jordan-wijnmakerij tegenover het Ketschauer Hof. De Bühlsche Kellerei volgde in 1789. De Franse Revolutionaire Oorlogen maakten abrupt een einde aan het geluk van het gezin en leidden zelfs tot de vlucht van het gezin. Johann Peter en Apollonia Jordan stierven veel te vroeg aan tyfus, die door de legers werd verspreid.

Andreas Jordan (1775-1848), toen nog maar twintig jaar oud, nam de ernstig beschadigde wijnmakerij van zijn overleden ouders over en werd geconfronteerd met afnemende bezittingen. Tijdens zijn studie aan de Universiteit van Mainz leerde hij over kwaliteitswijnbouw in de nabijgelegen Rheingau en implementeerde hij zijn visie in zijn eigen wijnmakerij. Hij begon wijngaarden van één druivensoort te cultiveren, wijngaarden afzonderlijk te oogsten en te ontwikkelen en ze onder zijn eigen naam te bottelen, in plaats van de wijnbouw op vaten die voorheen gebruikelijk was in de Palts. Door zijn steeds grotere rijkdom aan ervaring en voortdurend experimenteren met nieuwe methoden, begon hij een revolutie teweeg te brengen in de wijnbouw. Hij wordt beschouwd als de eerste wijnmaker in de regio Palts, die toen deel uitmaakte van Frankrijk, die de productie van kwaliteitswijn op gang bracht

Jordan profiteerde van de vrije grondmarkt van het Franse staatsbeleid en begon de wijnmakerij uit te breiden. Een van de belangrijkste aankopen was een aanzienlijk deel van het bezit van graaf Lehrbach. Andreas Jordan was de eerste die kwaliteitswijnprijzen behaalde voor de wijnen van zijn thuisland, waardoor hij een van de hoogst belaste en best verdienende burgers van het kanton Dürkheim was. In 1806 trouwde hij, naar het voorbeeld van zijn vaders, met de zeer rijke Josefine Stengel en regelde ook voor zijn dochters uitstekende matches, uiteraard met bekende families uit de wijnindustrie. Na het einde van de Franse bezetting verwierven Jordan en zijn broer in 1816 het Ketschauer Hof. Deze voormalige aristocratische residentie in het hart van Deidesheim werd tot 2006 beschouwd als het centrum van de wijnmakerij. Mevrouw Margrit von Bassermann-Jordan woonde tot 2002 in het prachtige pand, waar nu een hotel is gevestigd.

De verdere ontwikkeling van de technologisch zeer revolutionaire wijnbouw bleef niet lang onontdekt. Zo maakte de Wiesloch-apotheker en wijnmaker Johann Philipp Bronner kennis met het wijnhuis tijdens zijn studiereis door de belangrijkste wijnbouwgebieden van de Duitse Bond. Zoals uit zijn latere aantekeningen blijkt, benadrukte hij niet alleen de bijzondere kwaliteiten van de wijn, maar prees hij ook het “hoge niveau van intelligentie”. Bovendien erkende hij dat de gebruikte methoden het potentieel hadden om aanzienlijk verbeterde wijnen te produceren. Andreas Jordan bleef zijn klantenbestand in de daaropvolgende jaren uitbreiden. Hij leverde niet alleen aan Frankfurt, Darmstadt en Gießen, maar ook aan Augsburg, München, Neurenberg en Regensburg, maar ook aan Hamburg en Berlijn.

De dood van de 73-jarige Andreas Jordan was een zware klap voor het lot binnen de familiedynastie. Zonder testament werd zijn bezit gelijkelijk verdeeld onder zijn drie kinderen. De inventarisatie van deze verdeeldheid verschafte voor het eerst een onthullend inzicht in de mobiele en immobiele activa van Andreas Jordan. Staatsobligaties, aandelenpakketten, wijngaarden, woningen en uitrusting werden geërfd. Uit de verdeling van de erfenis kwamen drie wijnhuizen voort: Ludwig Andreas Jordan gebruikte zijn erfenis om de Jordan-wijnmakerij te vormen met een eigendom van ongeveer 15,5 hectare. Josephine Jordan's echtgenoot Franz Peter Buhl richtte de Buhl-wijnmakerij op. De derde wijnmakerij die opkwam was de Deinhard-wijnmakerij (nu eigendom van Winning), gerund door Andreas Jordan's dochter Auguste en haar echtgenoot, de Koblenz-wijnhandelaar Friedrich Deinhard

Onder leiding van de nieuwe eigenaar Ludwig Andreas Jordan (1811-1883) veranderde de operationele organisatie. Door de aankoop van talrijke wijngaarden op toplocaties rondom Deidesheim, Forst, Ungstein en Bad Dürkheim wist hij het wijnhuis uit te breiden tot zo’n 27 hectare. De doelstellingen om wijnen van de hoogste kwaliteit te produceren bleven echter ongewijzigd. Ludwig Andreas Jordan streefde ernaar de wijnbouw voortdurend te verbeteren met behulp van wetenschappelijke factoren. In nauwe samenwerking met vooraanstaande wetenschappers als Justus von Liebig zou de opgedane kennis verder worden verspreid door toepassing in Deidesheims modelwijnbouw.

Ludwig Andreas Jordan wist zijn wijn op een intelligente manier op de markt te brengen via prijsvragen en vakbeurzen op nationaal en internationaal niveau. Door de hoge kwaliteit van zijn wijnen won hij talloze nationale wedstrijden. Ook op internationaal niveau wist het wijnhuis indruk te maken. Verdere prijzen volgden in Wenen, Parijs, Philadelphia en Melbourne. Dankzij positieve berichtgeving in de pers verwierf de Jordan-wijnmakerij wereldwijde bekendheid. Naast deelname aan prijsvragen was Ludwig Andreas Jordan de eerste wijnmaker die prominente wijnproeverijen organiseerde met beroemde gasten.

De schoonzoon van Jordan, de Mannheim-zakenman Emil Bassermann, nam de wijnmakerij in de jaren zeventig over. Hij hielp de onrendabele maar hoogwaardige teelt van Gewürz-Traminer op geschikte locaties bijzondere bekendheid te verwerven en zo merkbaar hoge maximumprijzen te behalen. Passie en interesse in een grote verscheidenheid aan economische gebieden loopt als een rode draad door de familie Jordan. Emil wist door zijn harde werk en expertise ook veel erkenning te verwerven en werd onderscheiden met medailles.

Ludwig en Friedrich Bassermann-Jordan namen in 1899 samen het roer over na de dood van hun moeder en breidden het gehele wijngaardbezit aanzienlijk uit. Samenwerken was voor beiden het ‘beste geluk in het leven’. In 1914 bekleedde Ludwig, net als zijn grootvader en overgrootvader, het ambt van ere-burgemeester van zijn geboorteplaats Deidesheim. Als Duitse vertegenwoordiger van de wijnbouw behaalde hij door zijn expertise en grote taalvaardigheid grote successen voor de Duitse wijnbouw in binnen- en buitenland. Hij was niet alleen aanwezig op de wereldtentoonstellingen in St. Louis, Brussel en Turijn, maar vertegenwoordigde zijn wijnen en de Duitse wijncultuur ook in Wenen, Madrid en Montpellier. Ondanks medische zorgen sloot de oude reserveofficier zich aan bij de Eerste Wereldoorlog en sneuvelde in 1914 voor zijn vaderland in de Elzas

Na de dood van hun broer Ludwig tijdens de Eerste Wereldoorlog schonken Ernst en Friedrich grote bedragen aan hulporganisaties en 400.000 Reichsmark aan de Beierse staat. De Beierse koning Ludwig III kende ze vervolgens toe. als een van de laatste families in Beieren die de erfelijke adellijke titel ontving. Friedrich ontving voor zijn diensten de titel van staatsraad. Sindsdien opereert het wijnhuis onder de naam “Geheimer Rat Dr. von Bassermann-Jordan". Terwijl Ernst zich wijdde aan een academische carrière, bleef Friedrich leiding geven aan het fortuin van de familie en viel hij vooral op als specialist in de wijngeschiedenis. De oprichting van het eerste historische wijnmuseum in Speyer is gedeeltelijk aan hem te danken

Toen Friedrich von Bassermann-Jordan stierf, zette zijn zoon Ludwig (1924-1995) de wijnmakerij alleen voort. Ludwig heeft het familiebedrijf vormgegeven door zich te concentreren op de traditionele rieslingteelt en deze te perfectioneren. Onder zijn leiding werden de exportactiviteiten van de wijnmakerij verder gestimuleerd en werd de familie een integraal onderdeel van de Pfalz door haar betrokkenheid bij talloze clubs in de omgeving. Hij stierf in 1995 en liet het landgoed na aan zijn weduwe en haar enige dochter.

dr. Na de dood van haar vader was Gabriele von Bassermann-Jordan de belangrijkste eigenaar van de wijnmakerij totdat het bedrijf werd verkocht. Tijdens deze periode werden aanzienlijke investeringen gedaan in de wijnbouw en keldertechnologie. Deze hebben er aanzienlijk aan bijgedragen dat het bedrijf opnieuw een plaats heeft veroverd in de groep van internationale topwijnhuizen.

Na de dood van Ludwig nam zijn vrouw Margrit von Bassermann-Jordan de leiding van de wijnmakerij over. Ze koppelde de kwaliteitsnormen van haar voorgangers aan hedendaagse prestaties op het gebied van de wijnbouw en keldertechnologie. Haar huidige vooraanstaande positie op de wijnmarkt dankt het bedrijf aan haar grote persoonlijke betrokkenheid en haar visionaire blik. Margrit von Bassermann-Jordan wordt nog steeds beschouwd als een van de belangrijkste vrouwelijke persoonlijkheden in de wijnwereld.

De familie von Bassermann-Jordan verkocht de wijnmakerij in 2002 aan reclame-ondernemer Achim Niederberger uit Neustadt, die het bedrijf in de daaropvolgende jaren ingrijpend moderniseerde

Met de aankoop van de wijnmakerij Reichsrat von Buhl in 2005 en de voormalige wijnmakerij Deinhard von Winning in 2007 annuleerde Achim Niederberger de voorheen heersende Jordaanse divisie van 1848 en verenigde de afzonderlijke wijnhuizen. Sinds 2013 worden de wijnhuizen gerund door mevrouw Jana Seeger en haar echtgenoot Peter Hiplein-Seeger. De visie, de wil en het doel om wijnen van een bijzonder kwaliteitsniveau te produceren zijn van het begin tot de dag van vandaag en in de toekomst gebleven.

Bassermann Jordan